ԼՈՒՍԻԿ
Քառասուն օրեր առաջ մեզմէ առյաւէտ բաժնուեցաւ Համազգայինի «Բարսեղ Կանաչեան» երաժշտանոցի նախկին տնօրէն Աշոտ Ճենտերեճեանը:
Անցնող տարիներուն բարեբախտութիւնը ունեցած եմ հետը գործակցելու վարչական եւ կազմակերպական աշխատանքներով` շաբաթը քանի մը հանդիպումներ ունենալով:
Հիմնականը անոր մէջ շեշտուած մարդկային նկարագիրն էր, որ յարգանք եւ ակնածանք կը պարտադրէր բոլորիս:
Համազգայինի «Լեւոն Շանթ» կեդրոնը միշտ ալ ունեցած է հայրենիքէն հրաւիրուած արուեստագէտներ` պարարուեստի, կերպարուեստի, թատրոնի,երաժշտութեան եւ այլ մարզերու:
Աշոտ Ճենտերեճեան կը զանազանուէր բոլորէն իր ուսուցիչի տիպարով: Բոլորին ուսուցիչն էր, միայն ջութակի ուսուցիչ չէր: Բոլորին հետ անմիջական, տագնապող, գուրգուրոտ էր մարդկային ազնիւ եւ վեհանձն նկարագիրով օժտուած արուեստագէտ էր:
Անոր մէջ դրական ներուժը այնքան զօրաւոր էր, որ միջակութիւններն ալ իր մղումով եւ թելադրանքով կը բարձրացնէր: Խստապահանջ էր, սակայն համբերատար: Հետեւողական էր եւ բծախնդիր: Ուսուցիչ էր բառին ամբողջական իմաստով: Այս բոլորէն անդին Համազգայնական էր: Հասկցած էր Լեւոն Շանթի առաքելութիւնը: Հասկցած էր աշակերտներուն դժուարութիւնները: Հասկցած էր վարչութիւններուն մտահոգութիւնը: Աշոտ Ճենտերեճեան Համազգայինի Լիբանանի ընտանիքին համար եղաւ ու կը մնայ այն մեծ արուեստագէտը, որ սերունդներ պատրաստեց, եւ այդ սերունդները այսօր վկայ են իր աշխատանքին:
Համազգայինի «Լեւոն Շանթ» կեդրոնը ունեցած է իրերայաջորդ գեղարուեստի պատասխանատուներ: Բոլորն ալ իրենց կարգին լաւագոյնը տուած են Համազգայինին:
Հայաստանի եւ սփիւռքի կապի գործնական վկան, փաստօրէն, «Լեւոն Շանթ» կեդրոնն է: Անցնող քսանամեակին մշակութային զանազան բնագաւառներուն մէջ այդ մէկը փաստեց: Եղա՛ւ միշտ յառաջատարը: Մնա՛ց միշտ հաւատարիմ իր առաքելութեան: Պրն. Աշոտ Ճենտերեճեանի նման արուեստագէտներն ալ եկան այդ արժէքին աւելի հմայք եւ փայլք տալու: Իրենց անձնական օրինակով եղան վարակիչ եւ գօտեպնդիչ: Իրենց դրական խառնուածքով եղան ճառագայթող:
Վարձքդ կատար, մե՛ծ ուսուցիչ…:
Հողը թեթեւ գայ վրադ: