Image may be NSFW.
Clik here to view.
Որեւէ երկրի կամ պետութեան ընկալեալ խորհրդանիշներից բացի, պետական համակարգում կան մարմիններ, որոնք, ըստ էութեան, կրում են խորհրդանիշ լինելու առաքելութիւն: Այս դիտանկիւնից, իւրաքանչիւր պետութեան համար կարեւորագոյն խորհրդանիշներից մէկը զինուած ուժերն են, մասնաւորապէս` բանակը: Պետութեան զինուած ուժերը նախ եւ առաջ վկայում են երկրի անկախութեան իրողութեան մասին, ապա ծառայում` որպէս պաշտպանուածութեան եւ անվտանգութեան երաշխաւոր:
Իւրաքանչիւր երկիր, որն ունի բանակ, հպարտանում է` իր ուժերի վրայ հիմնուելով իր երկրի ինքնիշխանութեան պահպանման ունակութեամբ: Իսկ թոյլ, մասնատուած, փլուզման եզրին կանգնած երկրների ամենախոցելի կողմը, դեռ նախքան պետական համակարգի անկումը, լինում է բանակը:
Հայկական բանակի օրը նշւում է յունուարի 28-ին: 1992թ.-ի այդ օրը պատմական որոշում ընդունուեց «Հայաստանի Հանրապետութեան պաշտպանութեան վերաբերեալ»` այդ կերպ յայտնելով հայկական ազգային բանակի ստեղծման մասին:
2018 թուականին նշում ենք Հայաստանի պետականութեան վերականգնման 100-ամեակը: Այդ օրերի յուշագրութիւնները թերթելով` Հայաստանի բանակի եւ զինուած ուժերի վերաբերեալ հանդիպում ենք տարաբնոյթ մեկնաբանութիւնների: Չենք կարող հպանցիկ անցնել 1919 թուականի հանրապետութեան մէկամեայ տարեդարձին նուիրուած հայոց բանակի երեւանեան շքերթի կողքով: Չենք կարող նաեւ չնկատել այն դասալքութիւնը, որն ապրեց հայկական բանակը 1920 թուականին` Կարսի անկման ժամանակ: Իսկ այս բոլորից պէտք է դասեր քաղել: Դասեր պէտք է քաղել նաեւ մեր օրերի իրադարձութիւններից: Ապրիլեան պատերազմից յետոյ բանակում տիրող մթնոլորտը միանգամից վերափոխուեց: Բանակը մի ակնթարթում դարձաւ բոլորիս մտահոգութեան առարկան ու աչքի լոյսը: Իսկ մեր պայմաններում, արցախեան իրականութեան մէջ աւելի խորը եւ ամբողջական զգացինք բանակի կարեւորութիւնն ու պարծենում` մեր հայկական բանակով:
Դաշնակցութիւնը միշտ կողմնակից է եղել համաժողովրդական բանակ, ազգային բանակ կամ, ինչպէս հիմա է ասւում, ազգ-բանակ գաղափարախօսութեանը: Իսկ ազգ-բանակ գաղափարախօսութիւնը ոչ այլ ինչ է, քան` իւրաքանչիւր հայի մասնակցութիւնը հայոց բանակի կայացմանն ու հզօրացմանը:
Միւս կողմից` բանակը եւս պարտականութիւն ունի իւրաքանչիւր հայի հանդէպ: Բանակը պէտք է դառնայ այն կոփման վայրը, որտեղ իւրաքանչիւր հայ պէտք է զգայ ազգային դաստիարակութեան ոգին ու շունչը: Անշուշտ ազգային գաղափարախօսութեամբ տոգորուած բանակն առաւել հզօր է ու անկոտրում: Ազգային բանակ դառնալու համաժողովրդական աջակցութիւն վայելելու պատասխանատուութիւնը ծանր է: Իսկ այդ պատասխանատուութիւնը իր վրայ պէտք է կրի իւրաքանչիւր բանակային` շարքային զինուորից սկսած մինչեւ գերագոյն գլխաւոր հրամանատար:
Թող հայոց ազգային բանակի դրօշը երբեք չխոնարհուի, եւ այդ դրօշի առաջնորդութեամբ իրականացնենք մեր ժողովրդի ազգային գաղափարները` իրականացնենք միացեալ եւ անկախ Հայաստանի տեսլականը:
1 փետրուար 2018թ.
