Յ. ԼԱՏՈՅԵԱՆ
Վերջին յօդուածիս մէջ ակնարկած էի մնայուն ղեկավար մնալու բարդոյթի հարցը: Ղեկավարներու անուններ նշած էի, եւ բոլորն ալ անխտիր իրենց խօսքով եւ գործով անցնող շաբաթներուն հաստատեցին գրածս:
Այս շաբաթ, բարդոյթին կողքին, աւելցաւ խենթ ածականը: Իսկապէս անգամ մը դիտեցէք մեր շուրջը գտնուող ղեկավարներու արտաքին, ֆիզիքական, հոգեկան, մտաւոր, կենցաղային եւ գործնական քայլերը:
Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու նախագահը իր իշխանութեան առաջին օրէն քանի՜ տեսակ խենթ առաջարկներ ըրաւ: Աւելի ճիշդը` որոշումի պէս յայտարարեց, բայց յետոյ նիւթը չըրաւ:
Առաջին օրէն Մեքսիքայի սահմանը պատ պիտի հիւսէր, որ գաղթականներու թափը կեցնէր, յետոյ` հիւսիսային Քորէային վրայ պիտի յարձակէր: Աւելի ուշ` լրագրողներուն դէմ արշաւ: Իրանի հիւլէական ծրագրին դէմ արշաւ…
Մինչ այդ, յայտարարած ծրագիրներէն ո՞ր մէկը ըրաւ: Ո՛չ մէկը:
Բայց այս շաբթուան գլուխ գործոցը Սէուտական Արաբիոյ գահաժառանգի «Քաջագործութիւններն» է:
Իսկապէս կրնայ ըլլալ, որ վերջին անգամ միջնադարուն պատահած էին նման դէպքեր: Երկրի մը ղեկավարը ուրիշ երկրէ մը իր հրաժարականը յայտարարէ, մէկ գիշերուան մէջ տասնեակներով իշխաններ բանտարկէ:
Ձեւով մը` քաղաքական հոսանք մը պատանդ բռնէ:
Ինչպէս բացատրել այս եղածը: Խենթերու փառատօն մը սկսած կը թուի: Հաւասարակշռուած, հեռատես, ազգային, մտաւորական, խելացի ըլլալը մեր օրերուն անբնական կը թուի:
Ինչպէ՞ս կարելի է շարունակել աշխարհի ղեկավարումը` նման ծայրահեղ եւ բարդութաւորուած ղեկավարներով:
Քաղաքականութեան մէջ պատմութիւնը ցոյց տուած է, եւ այդպէս ալ է մինչեւ այսօր, որ ոչ մէկը միւսը կրնայ ոչնչացնել, ընդհակառա՛կը, գոյակցութիւնը, փոխզիջումը, հանդուրժողութիւնը կը յաղթեն վերջաւորութեան:
Պէտք է խնայել ժողովուրդներու ճակատագիրը: Ամէն բան դրամ եւ ուժ չէ: Ամէն բան ինքզինքը պարտադրելով չ՛ըլլար: Ամէն բան վերջ ունի: Երբեմն նոյնիսկ քու սեփական զինակիցդ քու դէմդ կ՛ելլէ:
Խենթերով ղեկավարուելու զգացումը շատ գէշ է:
Այսօր այդ վիճակի մէջն ենք: