Յ. ԼԱՏՈՅԵԱՆ
6-րդ տարին թեւակոխելով եւ աւելի քան երեք տարիներէ ի վեր սուրիահայութեան սիրտը համարուող մեր բոլորին երազային Հալէպը կը հարուածուի:
Հալէպը անցնող շաբաթներուն կրեց ու կը շարունակէ կրել ամէնէն զօրաւոր հարուածները:
Հակառակ անոր որ վերջին շրջանին Սուրիոյ տագնապի հորիզոնին վրայ խաղաղութեան յոյսեր կ՛երեւէին, Հալէպը ստացաւ ահաբեկչական ծանր հարուածներ, ունեցանք կորուստներ, նահատակներ, վիրաւորներ, ծանր վիրաւորներ, նիւթական ծանր վնասներ:
Ժողովուրդը անմխիթար եւ անպաշտպան կը զգայ: Յուսահատական պահեր կ՛անցընեն տղաքը: Հեռաձայնային կամ բջիջային կապերով կը լսենք վախի ու լացի ձայներ:
Ահաբեկչական խմբաւորումներու մերձակայքը գտնուող շրջանները մնայուն թիրախ դարձած են:
Այսօր Հալէպի մէջ կը շարունակէ եւ պիտի շարունակէ ապրիլ համայքի մէկ նկատառելի թիւ մը:
Ճգնաժամային այս օրերուն սփիւռքի թէ հայրենի մամուլէն անպատասխանատու գրութիւնները աւելի շփոթ եւ կասկած կ՛արթնցնեն մնացողներուն մէջ:
Իւրաքանչիւր գաղութ իր կարելի սահմաններուն մէջ իր ներդրումը եթէ բերէ, աւելի լաւ է, քան թէ հեռուէն իմաստուն խօսքեր բաժնեն:
Փաստօրէն գաղթողներու մեծ հոսանք մը գոյութիւն ունի: Սակայն մնացողներուն ուժ եւ կորով ներշնչելը բոլորիս գործն է:
Ընդհանրապէս ծանր հարուածներէ ետք քաոսային վիճակ մը կը ստեղծուի: Այդ վիճակին հանդարտեցման եւ ղեկավարման գործը միայն գաղութին ղեկավարութեան կը պատկանի: Աւելի մեծ վնասներ կրնայ պատճառել: Բոլոր մակարդակներու վրայ համահայկական զօրակցական ճիգ մը պէտք է, որպէսզի աւելի լաւ եւ տոկուն մնայ մեր բոլորիս Հալէպը:
Նիւթական եւ բարոյական զօրակցութիւնը անհրաժեշտ է:
Բոլոր գաղութները պէտք է այս իմաստով շարժին:
Վերջ ի վերջոյ պէտք չէ մոռնանք, որ բոլորս ալ հալէպահայեր ենք: