Անկախութեան տարեդարձները երջանկագոյն այն պահերն են, որոնցում անխտիր ազգի իւրաքանչիւր զաւակ ապրում է խանդավառութեան, հպարտութեան ու ապագայի հանդէպ վառ ու լաւատեսական զգացմունքներով:
Հայ ազգը դա ճաշակել է որպէս իրականանալի երազանք` ամբողջ մի եօթ տասնամեակ` 1921 թ.-ին Հայաստանի խորհրդայնացումից ի վեր, ու ապրել այդ պահը` երազանքը իրականացուած տեսքով արդէն քառորդ դար` սկսեալ 1991 թ.-ի սեպտեմբերի 21-ի համաժողովրդական, համապետական ու համազգային կամքի կենսագործմամբ:
Անշուշտ պետական անկախութեան կարեւորագոյն ձեռքբերումներից է նոյն պետականութեան օրըստօրէ կայացումն ու հզօրացումը:
Համապատասխանաբար, օրըստօրէ էլ հարկաւոր է պատրաստ լինել ազգովի` ծանրակշիռ ու տարատեսակ գին վճարելու` կայացման-հզօրացման ճամբին:
Անցնող 25 տարիներում այդ գինը վճարել է հայութիւնն ու Հայաստանը` Արցախով ու սփիւռքով, համազգայնօրէն ու պետականօրէն, որպէս օրինաչափ մի հանգամանք, եւ որ նոյն ճամբով, սակայն տարբեր ուղղութիւններով ընթացել են անկախութեան ձգտող ու նոյնիսկ դարեր երազող ազգերը:
Անկախութեան սիրոյն ու յատկապէս դրա պետականօրէն կայացման – հզօրացման համար, հազարամեակների պատմական անառարկելի ու անհաշուելի դասերն ու փորձառութիւնները յուշում ու փաստում են ազգերի ու ժողովուրդների վճարուած գների մասին, որոնք սերտելու – գիտակցելու հոլովոյթ են ապրում հայն ու Հայաստան աշխարհը արդէն 25 տարի …
գին` պատերազմական,
գին` ներքին թէ՛ արտաքին քաղաքական,
գին` ընկերային – տնտեսական,
գին` մշակութային – կրթադաստիարակչական,
գին` հոգեմտաւոր, մարդկային – հասարակական ու ազգային վեհագոյն գաղափարների կենսագործման ու նուիրականացման համար:
Հայաստանի Հանրապետութեան անկախութեան վերականգնման 25-ամեայ փառապանծ դասը, ահաւասիկ, թող կոփի ու ամրապնդի համազգային մեր կամքը` պատրաստակամ լինելու նորանոր ու անհրաժեշտ գիները վճարելու համար, ի խնդիր հզօր Հայաստանի, յաղթական Արցախի ու յաւերժական հայութեան…