ՍԵԴՕ ՊՈՅԱՃԵԱՆ
«Փրկիչ» անուանեցին մարդու մը, որ փաստեց, թէ դրածոյ է արտաքին ուժերու: Ան կատարեց իրեն տրուած պատուէրը` յանձնեց Արցախը: Հիմա կարգը հասաւ ներկայ Հայաստանի սահմաններու քննարկման` պատրուակելով աղբաման նետուած հին քարտէսներ: Պէտք է համբերել, կռուելով, պէտք է շարունակել պայքարը` ի սպաս Հայաստան աշխարհի ամբողջականութեան: Այս ոջիլանման մարդն ալ կ՛անցնի` իրեն հետ տանելով ներկայ խորշակը:
Հայաստանը կը մնայ կանգուն: Կը վերականգնի: Բռնագրաւուած հողերը կ՛ազատագրուին, որովհետեւ միայն հայն է, որ կրնայ տիրապետել Հայաստան աշխարհին: Իր կրանիթեայ լեռներով, խաղաղ դաշտերով եւ անվերջ գետերով Հայաստանը ադամանդն է հայութեան:
Պէտք է անսալ Հայաստանը հայացնող Ռուբէն Տէր Մինասեանի խորհուրդին: Հայաստանի աշխարհագրական դիրքը կը գտնուի այն գիծին վրայ, որ Եւրոպան կը միացնէ Միջին Արեւելքին եւ Ասիոյ: Դէպի հարաւ թէ դէպի հիւսիս արշաւողները միշտ պահ մը կանգ առած են Հայաստանի դիմաց:
Անոնցմէ շատեր իրենց գերակշռող ուժով փորձած են տիրել Հայաստանին: Ոմանք յաջողած են: Ոմանք այսօր եւս նման յաջողութիւն կը վայելեն: Բայց այդ վայելքը ժամանակաւոր է, ինչպէս եղած է պարագան մեր պատմութեան ընթացքին հայաստանեան պարիսպին բախող մնացեալ արշաւողներուն:
Հետեւաբար, Հայաստանին տիրողին կեանքը միշտ ժամանակաւոր է: Անոնցմէ ոմանք դատապարտուած են մահուան, ուրիշներու պարագային, իրենց տիրութեան երջանկութիւնը եղած է կարճատեւ:
Ռուբէն կը բացատրէ իր «Հայաստան միջցամաքային ուղիներու վրայ» գործին մէջ. «Կ՛ըսեն` ամենամեծ ադամանդ քարերը պատճառ կը դառնան սեփականատիրոջ մահուան եւ նոր տիրոջ կարճատեւ երջանկութեան: Այդ ադամանդներէն է Հայաստանը»:
Հայաստան այդ անտիրապետելի անդամանդն է, որ միշտ պիտի պատկանի միա՛յն հայ ժողովուրդի տիրութեան:
Լոս Անճելըս,
27 նոյեմբեր 2020